Bu cümleyi ilk duyduğumda çok anlamamıştım, ama o gün anlamaya gönüllüydüm ve entegre edeceğimi hissetmiştim. Ve şükür ki nasip oldu deneyimledim ve bundan sonra da bu yoldan geri dönüş yok. Hikmet Anıl Öztekin diyor ki’ Elif gibi sevmek rabbi sevmekmiş, rabbe yürümek içinde bir sevdayı sebep etmekmiş. Ne kadar anlamlı öyle değil mi?

Sevginin bin bir modeli varmış gibi görünüyor olsa da hakiki sevgi tektir, değişmez.

Hepimiz farklı sevildik ve bu yüzden sevgi dilimizde farklı, dokunmak isteyen, anlaşılmak isteyen, hediyeleşmek isteyen ve sadece varlığından mutlu olan. Lakin hepimiz biliriz ki zaman içinde doyumsuzluk başlıyor. Bunun sebebi içindeki sevgisizlik olabilir mi? Vermeden almaya odaklı egomuzu şişirdiğimiz için karsımızdakini koşulsuz sevmeden karşıdan koşulsuz sevgi bekliyoruz.  Sonra da Sezen abladan ‘bende yoluma giderimi ‘bağıra bağıra söylemekten zevk alır acımızdan besleniriz. Nasıl bir kısır döngü, çok acı!

Hakiki sevgi nasıl ki karsındaki insani koşulsuz ve kusursuz sevmek ise, Elif gibi sevmek için önce kendini sevmen gerektiğini bir çoğumuz atlıyoruz. Bu dünyadaki her şey bizi aynalar yani gördüğün her şey sensin. Onda gördüğün kusurda, eleştirdiklerinde kendi zihnin ve aslında kendinde gördüklerin. Ne zaman ki kendi kusurlarını kusur olarak görmekten vazgeçersen ve ne zaman ki eleştirmek yerine olanı kabule geçersen, rabbin mükemmel düzeni yaratımını göreceksin ve ilahi aşkı tadacaksın. Özüne inmeni ve orada hakikatle bir olmanı, tam ve mükemmel olanı görmeni tüm kalbimle diliyorum.

Mevlâna:

Ey kusur arayan gözlerin sahibi; aradığın her kusuru buluyorsun.

Evet çokça kusur görüyorsun insanlarda. Ama sunu bil ki, gördüğün her kusur senden bir parça taşıyor. Eleştiren zihninin sana yaptığı kötülüğü bir idrak etsen. Aklından vazgeçersin. Cevir gözlerini. OZE DON, İçine bak. Gördüğün her kusurun izini, hatta özünü bulacaksın özünde. Hayata geliş nedenini soruyor/ sorguluyorsun;

Geliş denenin gerçekten kusur aramak, bulmak… ama kendinde… Varlık nedenin onları kapatmak, düzeltmek. Mükemmelleştirmek. Gördüğün herkes sana ayna olur… küsurların gelir seni bulur… Düşüncelerin bir varlık olur. Karşında durur. Dinle içindeki çatışmayı. Dindir o kaos ve kargaşayı…